Tam więc, do Pragi, skierował się od brzegów syryjskich nasz błędny książę i zwiedziwszy następnie „inne kraje ościenne”, wybrał się w niezbędną drogę krzyżacką przeciw poganom. Kulesza myślał, że hrabina mu słowa: Jak glina w długie spisy, pieszy lud z miasta jego dwóch podobnie ubranych stało, i ten przytułek był o wiele starszą panią powiózł na ostrów pielgrzymów. Anioła widział w kobiecie - Lecz ta mu serce rozdarła, A bracia? W ciągu dziesięciu dni, nic więcej, tylko trzy razy odprowadzano ich do cyrkułów. jutro może zupełnie zaniewidzisz? Co za gatunek aksamitu! byłby się też zasłuchał może nie wiedzieć dopóki, gdyby nie przypomniał, że pan od stołu powrócić może i jego, i klucza nie znaleźć. Wtedy to przekonał się Bolesław o wiarołomstwie Zbigniewa,ponieważ jawnie okazał się on krzywoprzysięzcą we wszystkim,co zaprzysiągł. Trochę zmieszany tym,że go poznano,znalazł się w pokoju słabo lampami w alabastrowych urnach oświeconym. W oczach Madzi błysnęła wielka myśl. Czymże jest bowiem wiara w moc leczniczą jakiegoś korzonka, jakichś tam łez winorośli, jeśli nie zaufaniem, że tchnąłeś we wszystko, coś stworzył wokół, siłę leczniczą i ukojną, których nam tak bardzo i tak ciągle potrzeba? Rózia tymczasem, blada, z szeroko rozwartymi oczami, zasłania Feliksa jak skarb najdroższy, który jej wydzierają - tak, ona wie teraz, co kryje Kaśka pod tą skórą świętoszki, ale nie ją brać na kawał - ona widziała inne dziwy i wie, czego się trzymać. Wśród ludności osiedlonej z tamtej strony Jordanu żyła pewna nie- wiasta imieniem Maria71. Lecz widzę,[żeby ] oddała w potrzebie Duszę. Wywijaj się więc, mój Wypijanku! Omawiane Hymny preferują jednak wyjaśnienie transcendentalne i przypisują owo nagłe przerwanie łańcucha przemocy boskiej interwencji. Ku niej jako ku wyroczni zwracały się oczy i uszy,czekano,co powie;lecz Bordoni snadź w tym tłumie nie chciała się wydać z tym,co myślała. - George! Przysposobiony nie dziedziczy po swoich wstępnych naturalnych i ich krewnych, a osoby te nie dziedziczą po nim. – odwrócił się, poszedł do swej sypialni, zamknął się na klucz i zostawił Jerzego samego. - Lepiej o sprawie myślmy! Ale pomówmy nakoniec o twojej matce na szyję, po swojemu dźwięk odmowny, zaprzeczny. tfy! ALA - Bo co? Wzrok-em stracił od płaczu, serce mi struchlało, Młodość przed czasem zbiegła, sił w kościach nie zstało.